Kalenica inaczej kipa, warst, wierch, linia szczytowa – krawędź dachu utworzona na przecięciu połaci dachowych.

Najwyższa kalenica powstała na przecięciu górnych krawędzi połaci to tzw. kalenica główna, podczas gdy linie przecięcia skośnych krawędzi połaci tworzą tzw. kalenice narożne oraz tzw. kosze.

Nazwa staropolska, pochodzi od czynności „skalania” czyli łączenia słomy maczanej w rozrobionej glinie i układanej na grzbiecie dachu w celu uzyskania większej szczelności strzechy.

Rynna – półotwarta rura najczęściej kładziona wokół krawędzi dachu budynków, do której spływa woda opadowa z dachu podczas deszczu. Rynnę podtrzymuje wspornik rynny (inne nazwy: hak do rynny, pot. rynajza, rynhak).

Rynna często jest mylona z rurą spustową, czyli pionową rurą, łączącą rynnę z ziemią lub podziemną instalacją kanalizacji deszczowej. Rynna działa na zasadzie grawitacyjnego spływu wody, dlatego jest położona ze spadkiem w kierunku rury spustowej. Obecnie coraz częściej wykorzystuje się podciśnieniowe rury typu pluvia, które nie wymagają zachowania spadków.

Zdarza się, że woda deszczowa nie jest odprowadzana z dachu do poziomu ziemi lub do instalacji kanalizacji deszczowej, tylko po zebraniu w rynnie swobodnie wypuszczona z wysokości za pomocą rzygaczy.